ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Ο ΝΕΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ

Εορτάζει στις 12 Οκτωβρίου.

Απολυτίκιον. Ηχος γ' Θείας Πίστεως

Θείαν έλλαμψιν, Συμεών Πάτερ, εισδεξάμενος, εν τη ψυχή σου, φωστήρ εν κόσμω εδείχθης λαμπρότατος, διασκεδάζων αυτού την σκοτόμαιναν, και πάντας πείθων, ζητείν ην απώλεσαν, χάριν Πνεύματος αυτό εκτενώς ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

ΕΓΚΩΜΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Είχες είκοσι τα χρόνια, όταν έμεινες ορφανή

κι όμως τα πλούτη σου αγία, δεν σε γέμιζαν την ψυχή.

Η ψυχή σου εποθούσε, να ενωθεί με τον Χριστόν

γι αυτό και αψήφησες τα πάντα, κι εμαρτύρησες γι αυτόν.

Τα επίγεια σου πλούτη, τα μοίρασες εις τους φτωχούς

τα αντάλλαξες αγία, με ουράνιους θησαυρούς.

Τι κι αν μέσα στο καζάνι, που έκαιγε η πίσσα δυνατά

σ’ έβαλαν γλυκιά μου αγία, δεν τα φοβήθηκες αυτά.

Παρασκευή μου αγαπημένη, αξιώθηκες εσύ να δεις

εις το κελί της φυλακής σου, τον Ποιητή όλης της γης.

Ευχαριστώ για την προστασία, για την αγάπη την πολύ

που έδειξες σε μένα αγία, τον αμαρτωλό πολύ.

Τα σφάλματά μου εσύ γνωρίζεις, βοήθα με ν’ απαλλαγώ

και καθαρή να ’ναι η ψυχή μου, όταν θ’ ανεβεί στον Ουρανό.

Εχεις μεγάλη παρρησία, εις τον Ιησού μας τον Χριστό

ζήτησε να μ’ ενισχύσει, γλυκιά αγία εις τον Θεό.

Χαίρε Παρασκευή αγία, ευωδιαστό μου γιασεμί

του παραδείσου κρίνε χαίρε, που ‘χεις την χάρη περισσή.

Βοήθησε με αγαπημένη, ν’ αγωνιστώ για τον Χριστό

δώσε μου δύναμη απ’ την δική σου, για ν’ ανεβώ στον Ουρανό.

Πάρε με εις την μονή σου, σε μια μικρή εκεί γωνιά

βάλε με για να σε βλέπω, να σε υπηρετώ παντοτινά.

ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΡΙΧΕΡΟΥΣΑ

Τη ιβ’ του αυτού μηνός, ετήσιον σύναξιν επιτελούμεν εις τιμήν και μνήμην της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, της επονομαζομένης «Τριχερούσης» ης η αγία και θαυματουργός Εικών τεθησαύρισται εν τη ιερά και σεβασμία, Μονή του Χιλανδαρίου.

Απολυτίκιον

Ηχος δ’ Ταχύ προκατάλαβε

Την θείαν Εικόνα σου, εκ Παλαιστίνης ημίν, ο Σάββας ο ένθεος, ην Τριχερούσαν Αγνή, καλούμεν μετήνεγκεν ήνπεν Χιλανδαρίου, η Μονή κεκτημένη, ύμνον σοι Θεοτόκε, αναμέλπει βοώσα, Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου.

Ετερον Απολυτίκιον

Ηχος α’ Του λίθου σφραγισθέντος

Η σεπτή Σου Εικόνα Τριχερούσα Πανάχραντε, κρήνη ιαμάτων ποικίλων ανεδείχθη τοις χρήζουσι, και παύει νοσήματα δεινά, κινδύνους τε και θλίψεις χαλαπάς, και λαμβάνομεν ιάσεις παντοδαπάς οι ευλαβώς βοώμεν Σοι, Χαίρε Πανάσπιλε Αγνή, χαίρε ιατρέ άμισθε, χαίρε η φρουρούσα εκτενώς Μονήν Σου ταύτην Πάναγνε.

ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΣ

Γνήσιε φίλε του Χριστού, πρωταθλητάρχα τε αυτού, πάμφωτε λαμπτήρ οικουμένης, αστήρ φαεινότατε, λυχνία τιμαλφέστατε, άγρυπνε των τιμώντων σε φύλαξ, φύλαττε ημάς, μάρτυς Γεώργιε.

(Ακολουθία Αγ. Γεωργίου, Ωδή δ’)

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Ερχόμενος ο Κύριος

(Ψάλλουν Μοναχοί της Ι.Μ. Βατοπαιδίου)

Τον Νυμφώνα Σου βλέπω

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ

του Στρατή Ανδριώτη

Η Γέννησή της ανεδείχθη σωτήρια για τον κόσμο. Ήρθε με αγγελική πρόρρηση μηνύοντας την χαρά. Η Είσοδός της στο Ναό υπήρξε προοίμιο του μεγίστου μυστηρίου της Ενανθρωπήσεως του Θεού Λόγου που αναπλάθει τον φθαρέντα από την αμαρτία κόσμο καί λυτρώνει το πλάσμα των χειρών Του. Στα Άγια των Αγίων την υπηρετούν Άγγελοι του Θεού. Προετοιμάζεται η Αγία ζωή της η ένθεη, η ξένη προς την αμαρτία, αξιούμενη μεγάλων χαρισμάτων, περιβεβλημένη πίστη, σοφία και άμετρη παρθενία...

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ

«Ψυχή μη αθυμήσης αν σοι προσβάλλη ο εχθρός, προσευχή τε και νηστεία, εκ ποδών αποσκρουσθήτω σοι» (Ωδή θ’ Μέγας Κανών)

Τας ημέρας της Τεσσαρακοστής ετοιμαζόμεθα όλοι με νηστείαν και εξομολόγηση, με αγρυπνίας και προσερχώμεθα εις την θείαν κοινωνίαν με πίστη, ίνα ήδη ο Κύριος την μετάνοιαν και μας δώσει την συγγνώμην Του, το θάρρος, τη δύναμη, όπως εργασθώμεν στο έργο Του με προθυμίαν.

Είναι ανάγκη από καιρού εις καιρόν να αγρυπνώμεν, τιμώντες και δοξάζοντες τον Κύριον, αφού μάλιστα τόσα όργανα του εχθρού αγρυπνούν και οργιάζουν, δια να χαίρει. Πρέπει λοιπόν και ημείς να αγρυπνώμεν χάριν του Σωτήρος, ο οποίος κατήλθεν ως άνθρωπος, αν και ήτο Θεός, που ενήστευσε, που νύκτες ολόκληρες κατέφευγε εις την έρημον προσευχόμενος, αγρυπνών δι ημάς, παρακαλών τον Πατέρα να τον ενισχύση εις τον αγώνα δια την ιδικήν μας σωτηρίαν. Εν τέλει υπέστη τον οδυνηρόν σταυρικόν θάνατον με τους χλευασμούς, τους εμπτυσμούς, τας μαστιγώσεις δια να αποπλύνη και αγιάση με τον πόνον Του την ανομίαν μας. Η επιθυμία Του ήτο και πάλιν να μας φέρει πλησίον Του, χαίρει εκ τούτου, ότι μας περιέσωσε από τον σατανά και την αιώνιαν καταδίκην. Ποιους όμως;

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ

ΟΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

Με την φροντίδα της Tatyana Shvetsova, από την «Φωνή της Ρωσίας» στα αγγλικά.

Κάθε χρόνο που περνάει, ο αριθμός των από τεχνικά αίτια καταστροφών και των φυσικών συμφορών αυξάνεται σε όλο τον κόσμο με τρόπο ανησυχητικό. Στην πραγματικότητα, έχουν γίνει κάτι σαν σύνηθες φαινόμενο, όσο τρομακτικό και αν ακούγεται. Όμως κανένας δεν μπορεί να τα συνηθίσει ή να τα αποδεχτεί. Αποτελούν ένα φοβερό σοκ, κάθε φορά. Για παράδειγμα η καταιγίδα Κατρίνα που χτύπησε τις Η.Π.Α. το φθινόπωρο του 2005, της οποίας παρακολουθήσαμε, εδώ στη Ρωσία, τις τρομακτικές συνέπειες με κατάπληξη.

Επομένως, δεν είναι άξιο απορίας ότι ανάμεσα στους Ορθοδόξους πιστούς στη χώρα μας υπάρχει μία έξαρση αληθινά αποκαλυπτικών συναισθημάτων, τα οποία διεγέρθηκαν περισσότερο από το πρόσφατα δημοσιευμένο στην Ουκρανία βιβλίο, από τον Ορθόδοξο κληρικό π. Αλέξανδρο Κρασνώφ: «Πνευματικές συζητήσεις και Διδαχές του Γέροντος Αντωνίου». Το βιβλίο έγινε μπεστ σέλλερ στη Ρωσία, γεμίζοντας με κατήφεια πολλούς ανθρώπους, αναγκάζοντάς τους να εξετάσουν με μεγάλη ανησυχία την σημερινή πραγματικότητα, και να κάνουν την αναφορά τους και πάλι στην Αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου.

Ο πατέρας Αλέξανδρος στο βιβλίο του, περιγράφει τις συναντήσεις του με ένα ορισμένο γέροντα ονόματι Αντώνιο. Ο Κύριος προίκισε αυτόν τον ζηλωτή με 2 προφητικά οράματα, ο οποίος, με την σειρά του τα αφηγήθηκε στον κληρικό όχι πολύ καιρό πριν από τον θάνατό του.....

ΚΑΤΑΒΑΣΙΕΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Ορθή σκέψη και πράξη

Ο Παντοδύναμος Θεός έδωσε την ελευθερία του σκέπτεσθε και πράττειν, αλλά εκ της καλής ή κακής χρήσεως αυτής θα αποδειχθεί η λογική εκάστου. Μόνον όταν ο άνθρωπος αποκτήσει πραγματικήν ταπείνωση, τότε θα κατανοήσει ότι δεν συμφέρει εις αυτόν η ελευθερία, αλλ’ ως λογικός, ουδαμώς εξαπατώμενος υπό του εχθρού, θα επιθυμεί να υποταχθεί εις τον Χριστόν, να διοικείται υπ’ Αυτού και του Πνεύματος του Αγίου και θα ζητά από τον Πανάγαθον να δείξει εις αυτόν την ευσπλαχνία Του, ώστε να αξιωθεί να ακούει την φωνή Του. Τι χαρά τότε, τι ευτύχημα, τι μεγαλείον, όταν, όχι μόνον θα καθοδηγεί αυτόν, αλλά θα επιδεικνύει την αγάπη Του, θα βεβαιώνει τους εκλεκτούς δια των λόγων Του, τους οποίους θα επισφραγίζει δια θαυμάτων.

Ορθή σκέψη και πράξη

Δια της μελέτης του Ευαγγελίου θα αποκτήσωμεν σύνδεσμον και ειλικρινή αγάπην μετά του Κυρίου, θα τον εξαναγκάσωμεν ούτω να έλθη πλησίον μας, ίνα απ’ ευθείας καθοδηγή ημάς δια του Αγίου Πνεύματος, ώστε, τίποτα άνευ προσταγής Του να εκτελώμεν, της οποίας θ’ αξιωθώμεν μόνο δια του ταπεινού φρονήματος και της θερμής προσευχής.

Τότε θα ευρισκώμεθα εν ασφαλεία, εφ’ όσον ο εχθρός - διότι θα ελλείπη ο εγωϊσμός -δεν θα ευρίσκη τρόπον να μας περιπλέκη και μας πλανά, με το τέχνασμα ότι έχομεν νουν, λογικήν και συνεπώς ορθώς σκεπτόμεθα και πράττομεν. Τούτο όμως δεν ευσταθεί, διότι μόνον ο Θεός σκέπτεται και κρίνει ορθώς και εκ των ανθρώπων μόνο εκείνοι που μετ’ Αυτού επικοινώνησαν έφθασαν εις το τέλειον της Αγιωσύνης, καθόσον καθοδηγούντο υπό του Αγίου Πνεύματος, πολύ δε περισσότερο όσοι άλλοτε ήσαν αρχηγοί εις τας διαφόρους μονάς. Και πρώτιστων παράδειγμα έχομεν τον Αγιον Αντώνιον και τους άλλους Πατέρας, εις τους οποίους πολλάκις ο Θεός απεκάλυπτεν. Ούτοι επίσης είχαν την δωρεάν του προορατικού, δι αυτούς ουδέν το κρυπτόν. Μάλιστα κάποτε οι Πατέρες ενήργουν πράξεις ανεξηγήτους, τας οποίας εν τούτοις οι υποτακτικοί υπέμενον, γνωρίζοντες ότι οι ηγούμενοι πράττοντες ούτω πράττουν ορθώς, εφ’ όσον καθοδηγούνται από του Αγίου Πνεύματος, συν τω χρόνω δε και αυτοί δια της υπακοής, της ταπεινοφροσύνης και του αγώνος εξηγιάζοντο και επικοινωνούν μετά του Πνεύματος του Αγίου. Ολόκληρος τότε ο βίος των, το παράδειγμα των, το χάρισμα του Λόγου προσήλκυον και οι συνάνθρωποι κατέφευγον εις αυτούς δια την σωματικήν και την ψυχικής των υγεία.

Το απαράμιλλο κάλλος της Θεοτόκου (Μέρος 2)

Βλέπετε λοιπόν, ότι η πραγματική ταπείνωση και η σεμνότης επροκαλούσαν εις την Υπεραγία Θεοτόκον εντροπήν, αλλά και το ύψος εις το οποίον Την ανεβίβασε ο Πατήρ ο Ουράνιος. Αργότερα ο Ιδιος αφήρεσε το κάλυμμα και είπε:

«Δεν επιτρέπω να είσαι κεκαλυμμένη, Συ η δόξα των χειρών Μου, το κάλλος του Ουρανίου Οίκου Μου. Οσοι θα ατενίζουν εις Σε, δια να απολαμβάνουν το κάλλος Σου, Αγγελοι, Αρχάγγελοι, Προφήται, Απόστολοι, Μάρτυρες και Πατέρες, Ασκηταί και Ομολογηταί, Μητέρες και Παρθένοι, μικροί τε και μεγάλοι. Συ θα προξενής εις αυτούς ανεκλάλητον χαράν. Ολοι πλέκοντες εις Σε εγκώμια θα λέγουν : Συ έγινες η αγαθή αιτία να ανέλθωμεν εις την βασιλείαν, να υμνούμεν και να δοξάζωμεν τον Πατέρα, τον Υιόν, το Πανάγιο Πνεύμα και Σε την Παναγίαν. Συ έλουσες δια των θερμών δακρύων Σου την μεμολυσμένην καρδία μας. Συ εδέχθης την Σταύρωση του Υιού Σου, δια να κατέλθη και εις ημάς το έλεος και η ευσπλαχνία του Παντοκράτορος».

Αυτά προς την Υπεραγία Θεοτόκο απηύθυνεν ο Πατήρ ο Ουράνιος, ενώ συχρόνως η Θεοτόκος έχαιρε, διότι χαρά την κατελάμβανε, όταν Τον ήκουε να ομιλή.

Αλλοτε πάλιν έλεγεν : «Εις οποιανδήποτε τελετήν ή πανήγυρη, Συ θα είσαι το κόσμημα, η οποία θα χαρίζης την ωραιότητα από το Ουράνιον κάλλος Σου. Οσων Σε ατενίζουν αι φωναί, αι ζητωκραυγαί και τα εγκώμια θα ακούωνται ως ποταμοί ρεόντων υδάτων. Ταύτα δε διότι ετίμησας Εμέ τον Πατέρα, Πλάστην και Δημιουργόν, Με ηγάπησες τόσον ώστε η αγάπη και ο πόνος τον οποίον δι Εμέ έτρεφες Σ’ έκαμαν να δέχεσαι ευχαρίστως όλας τας προσταγάς Μου, το σπουδαιότερον δε όλων εδέχθης να υποστής την σταύρωση του Υιού Μου, του γλυκυτάτου Σου τέκνου, η οποία ως ρομφαία έπληξε την αγαθήν καρδίαν Σου, χάριν της σωτηρίας του γένους Σου.

Πόσον, πρέπει, Κόρη εκλεκτή, να Σε αγαπώ, πόσον πρέπει και Εγώ να Σε τιμώ. Αιωνίως θα απολαμβάνης την τιμήν και την δόξαν από Εμέ τον Πατέρα και τους σεσωσμένους και αγιασμένους του Ουρανού, διότι Συ είσαι η αιτία της απολυτρώσεώς των.

Χαίρε, χαίρε, χαίρε, η χαρά των Αγγέλων και πάντων των Αγίων».

Ιδετε λοιπόν την σημασία που είχεν ο εν τη Γη βίος της Θεοτόκου, η ταπείνωση, η υπομονή, η σεμνότης και εις ποίον, ένεκεν τούτων, ύψος Την ανεβίβασεν ο Πατήρ, ο εν τοις Ουρανοίς.

Αυτά ζηλώσατε. Εγκαταλείψατε την αμαρτίαν. Αντλήσατε δύναμη. Αφήσατε τον ψευδοπολιτισμόν και την ματαιότητα όπως εργασθήτε δραστηρίως δια την σωτηρίαν σας και την σωτηρίαν των άλλων, διότι αι ημέραι είναι βραχείαι και παρέρχονται.

Η υπακοή σας θα σας φέρη πλησίον εις την Θεοτόκον καθ’ όσον την τιμήν που έλαβε από τον Ουράνιο Πατέρα και σεις θα την λάβετε, όπως και την δόξαν και την τιμήν που απήλαυσαν πάντες οι Αγιοι, οίτινες ηγωνίσθησαν και των οποίων το Αίμα χάριν ημών εχύθη δια να ευρεθούμε εις την Ορθοδοξίαν.

Αγωνισθήτε λοιπόν και σεις, ίνα λάβετε την ιδίαν δόξαν και τιμήν. Αμήν.

Το απαράμιλλο κάλλος της Θεοτόκου (Μέρος 1)

Ευρισκομένη εις την γην, η Υπεραγία Θεοτόκος, ως άνθρωπος, δεν υπερηφανεύθην ποτέ δια το αφάνταστον κάλλος Της και ποτέ δεν επιθύμησε να επιδείξη τούτο εις τον Μνηστήρα Της, εις τα τέκνα Του, εις τους συγγενείς του, εις τους φίλους του, εις τους γείτονάς του. Την καταλάμβανε μάλιστα εντροπή και σεβασμός και πάντα εκάλυπτε το πρόσωπο, ίνα μη κινεί την περιέργειαν και θαυμάζουν το καλλίγραμμον αυτού, το ανάστημα, την κυματοειδή κόμη και σαγηνεύει αυτούς το σεμνόν, το ταπεινόν, το γλυκύ βλέμμα Της. Όταν μάλιστα την εκαλούσαν ίνα της δώσουν διαταγάς προς εργασίαν, ήκουε χωρίς να ατενίζει, καθόσον ήτο αδύνατον να αντικρύσει κάποιος τους οφθαλμούς Της, χωρίς να εκφράση τον απέραντον σεβασμόν του.

Προσευχή, η Δύναμη του κάθε Χριστιανού

Προσευχή θα πρέπει να κάνει κάθε χριστιανός, κάθε μέρα και όλη την εβδομάδα, διότι υπάρχει κρίση μεγάλη στην Ελλάδα. Διότι Σόδομα και Γόμορρα την έχουν καταντήσει οι δαίμονες που φρίττουν οι σατανικοί οι λέοντες, να κατασπαράξουν τα νεαρά παιδιά και κτυπούν τις πνευματικές προσωπικότητες, που υπακούουν στο θέλημα του Ουρανίου Πατρός. Δεν πρέπει να χάνουμε το θάρρος μας και την ψυχραιμία μας, αλλά να αντέξουμε να αγωνισθούμε να προσευχηθούμε και αγάπη να δίδουμε, όπου και να βρεθούμε.....

Το κατρακύλημα των ημερών (β)

Να είσαι πάντα στη ζωή με το Χριστό δεμένος
να φέρεις την εικόνα Του, ποτέ μασκαρεμένος.

Δεν σου αρέσει η μορφή και του Θεού εικόνα,
σκέψου πως θα βγει αυτή η ψυχή μέσα από το σώμα.

Μορφή να μην αλλάζετε ούτε για λίγο,
διότι δικαιώματα δίνετε στο θηρίο.

Πως πήρες την απόφαση και έκανες τέτοιο λάθος,
και έχεις πέσει άνθρωπε σε χάος και σε βάθος.

Να μην αλλάξεις στη ζωή πίστη και τη μορφή σου,
γιατί είναι επικίνδυνο αυτό για την ψυχή σου.

Μόνο στην Ορθόδοξη εκκλησιά που πολλοί ακολουθούνε,
κλείνονται στα ταμεία τους προσεύχονται, αγρυπνούνε.

Ημέρες είναι προσευχής και όχι για φαγοπότι,
αλλά στραβά το πήρανε το νόημα οι ανθρώποι.

Γι αυτό η προσευχή έχει μεγάλη αξία,
μέσα στου κόσμου τη φθορά και την παραλυσία.

Με όλες τις δυνάμεις μας πρέπει ν’ αγωνιστούμε
για να το κατορθώσουμε εκείνο που ποθούμε!!

Το κατρακύλημα των ημερών (α)

Είναι οι μέρες χαλεπές η αμαρτία βράζει, καθένας με το διάβολο σήμερα διασκεδάζει. Αυτές τις μέρες οι άνθρωποι αλλάζουν τη μορφή τους, χωρίς να ξέρουν τι ποιούν στο σώμα και την ψυχή τους. Πυκνώνουνε τα σύννεφα και ο ουρανός μαυρίζει μα με τις προσευχές των χριστιανών όλο και καθαρίζει. Βλέπει η Παναγία την φθορά και έχει μεγάλο πόνο, οι αμαρτίες μας βουνά μες τον φθαρτό τον κόσμο. Έπεσε πάλι ο άνθρωπος εις σε μεγάλη πτώση και μόνο η μετάνοια μπορεί να τον σηκώσει. Μα ο κόσμος ναρκώθηκε από την αμαρτία, και έχασε με το Θεό κάθε επικοινωνία. Εις την ζωή σου άνθρωπε πήρες στραβή πορεία και άφησες την πνευματική ζωή και ζεις στην αμαρτία. Όπως στον άσωτο υιό άφησες τον Πατέρα, και θύμα έπεσες ληστών στου σατανά τα χέρια….