ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Είχες είκοσι τα χρόνια, όταν έμεινες ορφανή

κι όμως τα πλούτη σου αγία, δεν σε γέμιζαν την ψυχή.

Η ψυχή σου εποθούσε, να ενωθεί με τον Χριστόν

γι αυτό και αψήφησες τα πάντα, κι εμαρτύρησες γι αυτόν.

Τα επίγεια σου πλούτη, τα μοίρασες εις τους φτωχούς

τα αντάλλαξες αγία, με ουράνιους θησαυρούς.

Τι κι αν μέσα στο καζάνι, που έκαιγε η πίσσα δυνατά

σ’ έβαλαν γλυκιά μου αγία, δεν τα φοβήθηκες αυτά.

Παρασκευή μου αγαπημένη, αξιώθηκες εσύ να δεις

εις το κελί της φυλακής σου, τον Ποιητή όλης της γης.

Ευχαριστώ για την προστασία, για την αγάπη την πολύ

που έδειξες σε μένα αγία, τον αμαρτωλό πολύ.

Τα σφάλματά μου εσύ γνωρίζεις, βοήθα με ν’ απαλλαγώ

και καθαρή να ’ναι η ψυχή μου, όταν θ’ ανεβεί στον Ουρανό.

Εχεις μεγάλη παρρησία, εις τον Ιησού μας τον Χριστό

ζήτησε να μ’ ενισχύσει, γλυκιά αγία εις τον Θεό.

Χαίρε Παρασκευή αγία, ευωδιαστό μου γιασεμί

του παραδείσου κρίνε χαίρε, που ‘χεις την χάρη περισσή.

Βοήθησε με αγαπημένη, ν’ αγωνιστώ για τον Χριστό

δώσε μου δύναμη απ’ την δική σου, για ν’ ανεβώ στον Ουρανό.

Πάρε με εις την μονή σου, σε μια μικρή εκεί γωνιά

βάλε με για να σε βλέπω, να σε υπηρετώ παντοτινά.