Με πόνο και παράπονο και με απελπισία
κλαίω και την παρακαλώ την Μάννα Παναγία
Παρθένα Παναγία Μου μόνη παρηγοριά μου
σε Σε λέγω τον πόνο μου που έχω στην καρδιά μου
Το ξέρω παραφέρθηκα πολύ εις την ζωή μου
δικαίως που παιδεύομαι να δαμασθεί η ψυχή μου
Αρκεί για να εξιλεωθεί ψυχή να καθαρίσω
τώρα εις την ζωή που ζω πρωτού να ξεψυχήσω
Χτυπιέται το κορμάκι μου αυτό για να λυγίσει
μα κάντο βράχο στο γιαλό ποτέ μην διαλύσει
Κι αν τυραννιέται στην ζωή να μην αγανακτήσω
στην πίστη να στερεωθεί τον μαύρο να νικήσω
Κι αν παιδευτώ, κι αν κουραστώ πόνους κι αν αποκτήσω
ισόμετρο στην δύναμη ψυχή να μην γκρεμίσω
Παρθένα Παναγία Μου Μανούλα Εσύ μεγάλη
Εσύ είσαι η προστάτης μας όσο καμία άλλη
Μανούλα Σε φωνάζουμε μικροί μα και μεγάλοι
γι αυτό μας φοβερίζουνε οι καταραμένοι οι άλλοι
Πρόφθασε Μάννα σώσε μας Μανούλα Παναγιά Μας
να δώσεις φώτιση πολύ σε εμάς και στα παιδιά μας
Στον άνδρα στα πεθερικά σ’ αυτήν την γειτονιά μας
στον κόσμο ειρήνη στον λαό για να χαρεί η καρδιά μας
Ζητώ συγγνώμη για όλους μας κακώς να μην κριθούμε
δώσε παράταση στην ζωή για να ετοιμασθούμε
Μάννα Μητέρα του Χριστού και Μάννα όλου του κόσμου
είσαι το Φως παρηγοριάς κι ο λυτρωμός ο δικός μου.
Αμήν και τω Θεώ δόξα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου