Γλυκιά μου Σαμαρείτισσα του Παραδείσου άνθος
ευωδιαστό μου γιασεμί του Ιησού μας κάλλος.
Τριαντάφυλλο που άνθισες στον πιο βαρύ χειμώνα
γιατί ήταν ο Νέρωνας θεριό εκείνον τον αιώνα.
Και χόρταινε όταν έπινε, χριστιανικό το αίμα
γι’ αυτό τα νιάτα θέριζε και νύχτα και ημέρα.
Μα εσύ αγία Φωτεινή, τον νίκησες τον πλάνο
περήφανη προσπέρασες δεν άγγιζες τον μαύρο.
Και ντρόπιασες τον Νέρωνα με τα θαύματά σου
που έκανες αγία μου με τας προσευχάς σου.
Το Φως όπου εσκόρπιζες, όπου και αν περνούσες
γινόταν φλόγα στις ψυχές εκείνες που διψούσαν.
Να πιούν νερό ουράνιο νέκταρ του Παραδείσου
και να ζήσουνε κι αυτές στην αγκαλιά του Κτίστου.
Δώσε αγία Φωτεινή το ζων το ύδωρ σ’ όλους
αυτό που έδωσε σ’ εσέ ο Ιησούς Χριστός μας.
Δώσε αγία Φωτεινή την δίψα μας να σβήσεις
με το νερό το αθάνατο την ψυχή μας να γεμίσεις.
Πρέσβευε Νύμφη του Χριστού, να μας δοθεί το Πνεύμα
να μας δοθεί στo καθένα μας το Άγιο το Πνεύμα.
Και τότε εμείς θα τρέξουμε στα πέρατα του κόσμου
για να μοιάσουμε όλοι μας, τους μαθητάς του Λόγου.
Χαίρε, Χαίρε Φωτεινή, Σαμάρειας καμάρι
Χαίρε του Παραδείσου μας ολόδροσο βλαστάρι!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου