Τας ημέρας της Τεσσαρακοστής ετοιμαζόμεθα όλοι με νηστείαν και εξομολόγηση, με αγρυπνίας και προσερχώμεθα εις την θείαν κοινωνίαν με πίστη, ίνα ήδη ο Κύριος την μετάνοιαν και μας δώσει την συγγνώμην Του, το θάρρος, τη δύναμη, όπως εργασθώμεν στο έργο Του με προθυμίαν.
Είναι ανάγκη από καιρού εις καιρόν να αγρυπνώμεν, τιμώντες και δοξάζοντες τον Κύριον, αφού μάλιστα τόσα όργανα του εχθρού αγρυπνούν και οργιάζουν, δια να χαίρει. Πρέπει λοιπόν και ημείς να αγρυπνώμεν χάριν του Σωτήρος, ο οποίος κατήλθεν ως άνθρωπος, αν και ήτο Θεός, που ενήστευσε, που νύκτες ολόκληρες κατέφευγε εις την έρημον προσευχόμενος, αγρυπνών δι ημάς, παρακαλών τον Πατέρα να τον ενισχύση εις τον αγώνα δια την ιδικήν μας σωτηρίαν. Εν τέλει υπέστη τον οδυνηρόν σταυρικόν θάνατον με τους χλευασμούς, τους εμπτυσμούς, τας μαστιγώσεις δια να αποπλύνη και αγιάση με τον πόνον Του την ανομίαν μας. Η επιθυμία Του ήτο και πάλιν να μας φέρει πλησίον Του, χαίρει εκ τούτου, ότι μας περιέσωσε από τον σατανά και την αιώνιαν καταδίκην. Ποιους όμως;
Εκείνους που είδαν το Φως, την Αλήθειαν, ηκολούθησαν τον βίον Του, έλαβον Ζωήν, ετελειοποιήθησαν δε με νηστείας, αγρυπνίας και προσευχάς. Αυτοί θα χαίρωσι μετ’ Αυτού εις την Βασιλείαν Του ως συγκληρονόμοι.
Ας ζηλώσωμεν λοιπόν την σωτηρίαν των, ας μιμηθώμεν το παράδειγμα των και ας αγωνισθώμεν. Απαιτείται θερμή προσευχή, εις τον οίκον του έκαστος και εις τον Ναόν του Θεού ομαδικώς, αγρυπνήτε δε κάποτε προσευχόμενοι, διότι το μόνο μέσον που θα εξαγνίσει την ψυχή μας είναι η προσευχή. Αυτή μόνον θα καθαρίσει το πνεύμα μας όπως ίδωμεν την Αλήθεια, το Φως ίνα μη δύναται ο εχθρός να μας εξαπατά. Η προσευχή είναι η μόνη δύναμη και το όπλον το οποίον τον φοβίζει – όμως – συνδεμένη με πνεύμα ταπεινόν. Αυτή θα μας πλουτίσει με τα ουράνια χαρίσματα θέτουσα εις την καρδίαν μας τον ακρογωνιαίων λίθον ώστε το οικοδόμημα να καταστεί μέγα, θαυμαστόν, στερεόν και απαρασάλευτων παρά του εχθρού, καθόσον δια της προσευχής αυτομάτως θα συντριβή η κεφαλή του όφεως, ώστε ανενοχλήτως πλέον να αυξάνει τούτο καθημερινώς.
Ως οδηγόν ας έχουμε την Πλατυτέρα των Ουρανών, την Αγνήν Παρθένον, την Μητέρα του Λυτρωτού η οποία ανέλαβε να μας διδάξει και μας υπόσχεται, εάν σεβασθώμεν του Λόγους της να γίνει δι ημάς η κλίμαξ δια να ανέλθωμεν και σκηνή δια να σκηνώσωμεν. Ας δεχθώμεν λοιπόν με θερμήν πίστη, με πνεύμα ταπεινόν τας συμβουλάς της, οπότε αιωνίως πλέον θα εντρυφώμεν και θα απολαμβάνωμεν τα αγαθά της Ουρανίας Βασιλείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου