Τι σου λείπει σημερινέ άνθρωπε, σε ερωτάω ο Θεός σου,
και όλο απομακρύνεσαι από την Εικόνα μου, μουτζουρώνοντας το πρόσωπο σου;
Δεν σου άρεσε ο Παράδεισος, γιατί είχε περιορισμούς,
και συ ήθελες να είσαι ασύδοτος, να έρπεις του πονηρού.
Η υπακοή για σένα είναι μορφή δουλείας,
αδιαφορώντας για το ότι εσύ υπηρετείς την χειρότερη μορφή της, την φαύλη αμαρτία.
Αγνοείς όμως ότι, όλοι αυτοί που δεν θέλουν να βασιλέψω επ’ αυτών, τους θεωρώ εχθρούς,
και θα δώσω εντολή έμπροσθέν Μου φέροντας τους να κατασφαγούν.
Όλα τα αποκαλύπτει το Ευαγγέλιο, τίποτε δεν απέκρυψα,
όλα σας τα άφησα παρακαταθήκη, και ύστερα έφυγα.
Σας γνώρισα τι θα ζητήσω από εσάς, κατά την τελική κρίση,
ποιος ο δρόμος που οδηγεί στον Ουρανό, και την Πύλη θα ανοίξει.
Δεν έχετε φαντάζομαι παράπονο, ούτε βαδίζετε στα τυφλά,
απλώς δεν ενδιαφέρεστε να βρεθείτε στα δεξιά.
Πάντοτε σκέφτεστε, έχετε ακόμα καιρό, γι αυτά να ασχοληθείτε,
έτσι σας πλανάει ο εχθρός, για να μην γρηγορείτε.
Εγώ κοιτάζω προαίρεση, έφεση, τάση και την δομή,
τα βεβιασμένα ή προσχεδιασμένα βήματα δεν υποδηλούν υποδομή.
Και οπωσδήποτε δεν μπορείτε να κοροϊδέψετε ΕΜΕΝΑ τον Θεό σας,
διότι ΕΓΩ ο Ιδιος κατοικώ εντός σας, και διευθύνω το ψυχικό σας.
Όσοι το έχετε παραδώσει στα Άχραντα Χέρια Μου, στην Θεία Πρόνοια Μου,
και αποτελείτε την Ποίμνη Μου, τα εκλεκτά αρνιά Μου.
Όσους τους πλάνεψε ο εχθρός και υπακούουν σε κείνον,
γνωρίζω κάθε σκέψη τους και κίνηση, μα αρκεί να ΜΟΥ απευθύνουν,
ένα “ΗΜΑΡΤΟΝ ΚΥΡΙΕ, ΕΛΕΗΣΕ ΜΕ ΘΕΕ ΜΟΥ”,
και ΕΓΩ θα ανοίξω την θύρα του Ελέους Μου, έτσι είναι ακριβέ Μου.
Και μια μόνο ψυχή να σωθεί είναι έργο μεγάλο,
τρίζουν τα υποχθόνια, βρυχάται ο λαοπλάνος.
Ενώ μεγάλη χαρά γίνεται στον Ουρανό, για την επιστροφή,
ενός ασώτου υιού, που στο βιβλίο Ζωής θε να γραφτεί.
Ο Ιησούς Χριστός χαρίζει Θεία Νουθεσία,
στα απολωλότα πρόβατα που αγωνίζονται εν παρρησία,
ενάντια στο κοσμικό φρόνημα, στο ρεύμα της απιστίας,
εν νηστεία, προσευχή και αγώνα πνευματικό, δια της ψυχής την σωτηρία!!!
Αμην, Δόξα σοι ο Θεός!