Δια της μελέτης του Ευαγγελίου θα αποκτήσωμεν σύνδεσμον και ειλικρινή αγάπην μετά του Κυρίου, θα τον εξαναγκάσωμεν ούτω να έλθη πλησίον μας, ίνα απ’ ευθείας καθοδηγή ημάς δια του Αγίου Πνεύματος, ώστε, τίποτα άνευ προσταγής Του να εκτελώμεν, της οποίας θ’ αξιωθώμεν μόνο δια του ταπεινού φρονήματος και της θερμής προσευχής.
Τότε θα ευρισκώμεθα εν ασφαλεία, εφ’ όσον ο εχθρός - διότι θα ελλείπη ο εγωϊσμός -δεν θα ευρίσκη τρόπον να μας περιπλέκη και μας πλανά, με το τέχνασμα ότι έχομεν νουν, λογικήν και συνεπώς ορθώς σκεπτόμεθα και πράττομεν. Τούτο όμως δεν ευσταθεί, διότι μόνον ο Θεός σκέπτεται και κρίνει ορθώς και εκ των ανθρώπων μόνο εκείνοι που μετ’ Αυτού επικοινώνησαν έφθασαν εις το τέλειον της Αγιωσύνης, καθόσον καθοδηγούντο υπό του Αγίου Πνεύματος, πολύ δε περισσότερο όσοι άλλοτε ήσαν αρχηγοί εις τας διαφόρους μονάς. Και πρώτιστων παράδειγμα έχομεν τον Αγιον Αντώνιον και τους άλλους Πατέρας, εις τους οποίους πολλάκις ο Θεός απεκάλυπτεν. Ούτοι επίσης είχαν την δωρεάν του προορατικού, δι αυτούς ουδέν το κρυπτόν. Μάλιστα κάποτε οι Πατέρες ενήργουν πράξεις ανεξηγήτους, τας οποίας εν τούτοις οι υποτακτικοί υπέμενον, γνωρίζοντες ότι οι ηγούμενοι πράττοντες ούτω πράττουν ορθώς, εφ’ όσον καθοδηγούνται από του Αγίου Πνεύματος, συν τω χρόνω δε και αυτοί δια της υπακοής, της ταπεινοφροσύνης και του αγώνος εξηγιάζοντο και επικοινωνούν μετά του Πνεύματος του Αγίου. Ολόκληρος τότε ο βίος των, το παράδειγμα των, το χάρισμα του Λόγου προσήλκυον και οι συνάνθρωποι κατέφευγον εις αυτούς δια την σωματικήν και την ψυχικής των υγεία.
