Βλέπετε λοιπόν, ότι η πραγματική ταπείνωση και η σεμνότης επροκαλούσαν εις την Υπεραγία Θεοτόκον εντροπήν, αλλά και το ύψος εις το οποίον Την ανεβίβασε ο Πατήρ ο Ουράνιος. Αργότερα ο Ιδιος αφήρεσε το κάλυμμα και είπε:
«Δεν επιτρέπω να είσαι κεκαλυμμένη, Συ η δόξα των χειρών Μου, το κάλλος του Ουρανίου Οίκου Μου. Οσοι θα ατενίζουν εις Σε, δια να απολαμβάνουν το κάλλος Σου, Αγγελοι, Αρχάγγελοι, Προφήται, Απόστολοι, Μάρτυρες και Πατέρες, Ασκηταί και Ομολογηταί, Μητέρες και Παρθένοι, μικροί τε και μεγάλοι. Συ θα προξενής εις αυτούς ανεκλάλητον χαράν. Ολοι πλέκοντες εις Σε εγκώμια θα λέγουν : Συ έγινες η αγαθή αιτία να ανέλθωμεν εις την βασιλείαν, να υμνούμεν και να δοξάζωμεν τον Πατέρα, τον Υιόν, το Πανάγιο Πνεύμα και Σε την Παναγίαν. Συ έλουσες δια των θερμών δακρύων Σου την μεμολυσμένην καρδία μας. Συ εδέχθης την Σταύρωση του Υιού Σου, δια να κατέλθη και εις ημάς το έλεος και η ευσπλαχνία του Παντοκράτορος».
Αυτά προς την Υπεραγία Θεοτόκο απηύθυνεν ο Πατήρ ο Ουράνιος, ενώ συχρόνως η Θεοτόκος έχαιρε, διότι χαρά την κατελάμβανε, όταν Τον ήκουε να ομιλή.
Αλλοτε πάλιν έλεγεν : «Εις οποιανδήποτε τελετήν ή πανήγυρη, Συ θα είσαι το κόσμημα, η οποία θα χαρίζης την ωραιότητα από το Ουράνιον κάλλος Σου. Οσων Σε ατενίζουν αι φωναί, αι ζητωκραυγαί και τα εγκώμια θα ακούωνται ως ποταμοί ρεόντων υδάτων. Ταύτα δε διότι ετίμησας Εμέ τον Πατέρα, Πλάστην και Δημιουργόν, Με ηγάπησες τόσον ώστε η αγάπη και ο πόνος τον οποίον δι Εμέ έτρεφες Σ’ έκαμαν να δέχεσαι ευχαρίστως όλας τας προσταγάς Μου, το σπουδαιότερον δε όλων εδέχθης να υποστής την σταύρωση του Υιού Μου, του γλυκυτάτου Σου τέκνου, η οποία ως ρομφαία έπληξε την αγαθήν καρδίαν Σου, χάριν της σωτηρίας του γένους Σου.
Πόσον, πρέπει, Κόρη εκλεκτή, να Σε αγαπώ, πόσον πρέπει και Εγώ να Σε τιμώ. Αιωνίως θα απολαμβάνης την τιμήν και την δόξαν από Εμέ τον Πατέρα και τους σεσωσμένους και αγιασμένους του Ουρανού, διότι Συ είσαι η αιτία της απολυτρώσεώς των.
Χαίρε, χαίρε, χαίρε, η χαρά των Αγγέλων και πάντων των Αγίων».
Ιδετε λοιπόν την σημασία που είχεν ο εν τη Γη βίος της Θεοτόκου, η ταπείνωση, η υπομονή, η σεμνότης και εις ποίον, ένεκεν τούτων, ύψος Την ανεβίβασεν ο Πατήρ, ο εν τοις Ουρανοίς.
Αυτά ζηλώσατε. Εγκαταλείψατε την αμαρτίαν. Αντλήσατε δύναμη. Αφήσατε τον ψευδοπολιτισμόν και την ματαιότητα όπως εργασθήτε δραστηρίως δια την σωτηρίαν σας και την σωτηρίαν των άλλων, διότι αι ημέραι είναι βραχείαι και παρέρχονται.
Η υπακοή σας θα σας φέρη πλησίον εις την Θεοτόκον καθ’ όσον την τιμήν που έλαβε από τον Ουράνιο Πατέρα και σεις θα την λάβετε, όπως και την δόξαν και την τιμήν που απήλαυσαν πάντες οι Αγιοι, οίτινες ηγωνίσθησαν και των οποίων το Αίμα χάριν ημών εχύθη δια να ευρεθούμε εις την Ορθοδοξίαν.
Αγωνισθήτε λοιπόν και σεις, ίνα λάβετε την ιδίαν δόξαν και τιμήν. Αμήν.
