Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (ΜΕΡΟΣ Α)


Κεφαλή της εκκλησίας ΕΙΜΑΙ ο Ιησούς Χριστός
κεφαλή του ποιμνίου Μου και ολόκληρου του κόσμου το ΦΩΣ.
Οσοι δε Με αναγνωρίζουν ως τον Πάντων Βασιλέα,
όσοι δεν δέχονται την εξουσία που Μου χάρισε ο Πατέρας,
δεν διαφέρουν από εκείνους που με σταυρώσαν ομοφώνως,
τι κι αν είναι Χριστιανοί, εξακολουθούν να κάνουν φόνο.
Είναι πονηρά τα έργα τους δεν δέχονται το φως,
στις περισσότερες περιπτώσεις δουλεύουν, Βελίαρ και Θεό.
Και νομίζουν πως κάτι κάνουνε, πως έχουν καρποφορία,
ότι δεν είναι ειργασμένο εν Θεώ, φέρνει πανωλεθρία.
Της σωτηρίας η ψυχή είναι η τελευταία μέριμνα,
πόσο Με πικραίνουν τον Θεό τους, που δι αυτούς στον Σταυρό ανέβηκα!

+++

Τα πάντα στην Εκκλησία έχουν θεσπισθεί, δια της αποκαλύψεως τη Σοφία,
δια να παροτρύνουν τον αμαρτωλό θνητό, στης ψυχής την σωτηρία.
Όλα δια την σωτηρία της ψυχής σας, πως δεν το κατανοείτε;
ολόκληρο το Σχέδιο της Οικονομίας του Θεού, γιατί αδιαφορείτε;
Το Στάδιο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής σας προετοιμάζει για την πολύτιμη Μετάνοια,
μέσω της οποίας δια του καθαρισμού της ψυχής σας, θα συμμετέχετε στα Σεπτά Πάθη μου τα Άγια.
Πως θέλετε να αναστηθεί η ψυχή σας αν δεν συσταυρωθούμε;
αν τα πάθη δεν δαμάσετε, στο Γολγοθά μαζί πως θα ανεβούμε;
Πως θα ανεβάσω την σάρκα σου μαζί Μου στον Ουρανό,
αν δεν την έχεις καθαρίσει από οποιονδήποτε μολυσμό;
Πως θα της χαρίσω την Θέωση αν το Θεό δεν πιστεύεις;
πως θα κατοικήσεις στα Ουράνια αν αφθαρσία δεν λατρεύεις;
Αν δεν ελκύεσαι από το ΦΩΣ που είμαι ο Χριστός,
πως δι ΕΜΟΥ θα φθάσεις στον Τριαδικό Θεό;
Αλήθειες Ουράνιες από τον κόσμο αγνοημένες,
ερωτήσεις όχι μόνο αναπάντητες, αλλά και παρεξηγημένες.
Ο σημερινός άνθρωπος, όχι μόνο δεν εμβαθύνει στα απόρρητα,
αλλά ως η μύγα το φως τον ελκύουν, τα γελοία και τα απόβλητα.
Και ο Πάνσοφος Νους που έπλασε τα πάντα εν Σοφία,
να τα χαρίσει στον άνθρωπο, την κορωνίδα της Δημιουργίας,
εξίσταται και απορεί, γιατί τόση πνευματική κατάπτωσης,
πότε επιτέλους θα αρχίσει στον ορίζοντα, κάποια πνευματική ανάτασης;

(συνεχίζεται ...)

Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

Ο ΚΑΛΟΣ ΠΟΙΜΗΝ


Σαράντα έχει πρόβατα η Παναγιά η Παρθένα
κι αφήνει τα τριάντα εννιά και ψάχνει να `βρει εμένα.

Κι αφού με βρήκε, στο λουτρό έτρεξε να με πλύνει
κι αφού τα λέπια πέσανε μου `φυγε η σκοτοδίνη.

Κι αφού με έπλυνε καλά με πήγε στον ποιμένα
και είπε κοίτα τα καλά ήταν τραυματισμένα.

Κι αφού με έκανε καλά με πήγε στο μανδρί Της
και με κατέταξε κι εμέ στην ποίμνη την δική Της.

Αυτή είναι η μάννα η Παναγιά μαζεύει τραυματίες
τους κατατάσσει στα σχολειά και μεσ` τις εκκλησίες.

Με χάιδεψε με γαλούχισε με το άγιον Της βλέμμα
κι αφού καλά με έκανε με πήγε στον ποιμένα.

Και μην στους δρόμους τριγυρνάς εσύ χωρίς τσομπάνη
ή σήμερα ή αύριο ο λύκος θα σε φάει.

Εχει τσομπάνη η Παναγιά τον ίδιον τον Υιόν Της
και γαλουχεί και μεριμνά Αυτός το Ποίμνιον Της.

Ελα και θα οφεληθείς τίποτα δεν θα χάσεις
και κάνε λίγη άσκηση την σάρκα να δαμάσεις.

Εκεί θα πάρεις φάρμακα που `ναι πολύ σπουδαία
εκεί μητέρα και παιδιά θα τα περνάμε ωραία.

Ελα στην εκκλησιά εκεί για να σπουδάσεις
αν θέλεις σε ουράνιες μονές, ψυχή να κατατάξεις!

Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010

ΙΚΕΣΙΑ ΣΤΗ ΠΑΝΑΓΙΑ


Ω Παρθένα μου Μαρία
και Βασίλισσα Κυρία
Τούτο σε παρακαλώ
δέξου τον αμαρτωλό.

Μαννουλίτσα πονεμένη
σου ζητώ να με προσμένεις
λίγα χρόνια για να ζήσω
την πνευματική ζωή ν` αρχίσω.

Θέλω λίγα χρόνια ακόμα
για να εργασθώ σκληρά
να παιδέψω το κορμί μου
που είναι υπόλογο σ' αυτά.

Θέλω τούτο τιμωρήσω
κι` από το άλφα για ν` αρχίσω
κι` όσο και να κουρασθώ
θέλω να τιμωρηθώ.

Και μια χάρη θα ζητήσω
από το ένα για ν` αρχίσω
δοσ` μου χρόνια να εργασθώ
τούτο σε παρακαλώ

Το αμπέλι της ψυχής μου
να σκαφτεί αυτό καλώς
και καρπούς πολλούς να φέρει
για να δει κι` ο αμπελουργός.

Τίποτ` άλλο δεν ζητάω
πλούτη δόξα και λεπτά
είναι μάταια ετούτα
είναι όλα αυτά φθαρτά

Θέλω δύναμη να δώστε
τον εχθρό μου να εξοντώστε
ν` αναπαύσω την ψυχήν μου
την καλή συνείδησιν μου.

Θέλω για να σηκώνομαι
πρωί στην προσευχή μου
να λέγω τον εξάψαλμο
για να σωθεί η ψυχή μου

Παρθένα μου Βασίλισσα
γλυκιά μου Παναγία
ελάτε να μας σώσετε
από την αμαρτία.

Μαννούλα μου, Μητέρα μου
γλυκιά παρηγοριά μου
έλα και κατασκήνωσε
για πάντα στην καρδιά μου

Μητέρα μου Μαννούλα μου
πεντάμορφη του Κόσμου
ας σ` έβλεπα ένα λεπτό
κι` ας έχανα το φως μου.